இடம் : ரிஷிவந்தியம் என்ற பெயரில் தமிழகத்திலுள்ள சில கிராமங்களில்
தஞ்சை மாவட்ட ரிஷிவந்தியம் ; அக்கிராம எல்லையில் தனித்து உள்ள ஒரு பழைய
வீடு. காலம் : 1930களில் ஒரு வைகறை வேளைக்குச் சிறிது முன்னர்.
"எங்கே அவன்? எங்கே அவன்?" என்று வாய்விட்டுக் கோபமாகச் சொல்லிக்
கொண்டு ஓர் அந்தண விதவையம்மாள் தனக்கு இடது பக்கம் கண் தெரிந்த
வரையில் பார்வையைச் செலுத்துகிறாள். (வலப்பக்கத்தில் கிராமம் முடிந்து
விடுகிறது.)
உள்ளே சென்றவள் மறுபடி வெளியே வந்து சாணி தெளிக்கிறாள். கோமய
ஜலம் நிலத்தில் தொப்புத் தொப்பு என்று விழும் ஓசையையும் மீறிக் கொண்டு
பாட்டியம்மை தனக்குத் தானே பொரிந்து தள்ளிக் கொள்ளும் கோபச் சொற்கள்
தொப்புத் தொப்பென்று விழுகின்றன.
"கட்டேல போறவன்! இப்படியா ஒரு பால்காரன் வாய்ப்பான்? கெழவி, வாசக்
கதவைத் தெறந்து வச்சவ, ஏதோ சித்தெ கண்ணசந்துட்டேன்னா நாலு தரம்
கையைத் தட்டிக் கூப்பிட்டு எழுப்ப மாட்டான்? என்ன திமிரு? அவனே ஸர்வ
ஸொதந்திரமா ஆத்துக்குள்ள வந்து அடுக்களை வாசப்படி கிட்ட பாத்திரத்துல
பாலை விட்டுட்டுப் போயிருக்கானே! கட்...டேல போக! எங்கேயோ போய்ட்டானே
அதுக்குள்ள!"
"எங்கேயும் போகலை. பாட்டி! இங்கேதான் இருக்கான்!" என்று சொல்லிக்
கொண்டே அப்போது பாட்டியம்மாளின் முன் போய் நின்றது - ஸாக்ஷாத்
ஜகத்குரு ஸ்ரீ சந்திரசேகரேந்திர ஸரஸ்வதி சங்கராச்சார்ய ஸ்வாமிகள்!
பாட்டியம்மை ஆடிப்போய் விட்டாள் ஆடி! அவளுக்குக் கையும் வரவில்லை,
காலும் வரவில்லை, வாயும் வரவில்லை. வாயடைத்து நின்றாள். 'பெரியவாளா?
நிஜமாகவே பெரியவாள்தானா? விடிய விடியத் தன் பொத்தல் குடிசை வாசலிலா?
அதோடு என்ன விபரீதம்? 'க-போனவ'னாகத் தம்மையே சொல்லிக் கொள்கிறாரே!
மூளை கெட்ட பாவி, மஹா அபசாரமா ஏதோ பண்ணிப்பிட்டேனா? என்ன?'
பதைபதைத்த பாட்டிக்கு அபயம் தரும்போதே ஸ்ரீசரணரின் திவ்ய
நேத்ரங்களில் ஒரு குறும்புக் குறுகுறுப்பு! ஹிதமாகச் சொல்வார் :
"பயப்படாதே பாட்டி! பால்காரன் கூப்பிட்டுக் கூப்பிட்டுத்தான் பார்த்தான்! நீ நன்னாத்
தூங்கிப்பிட்டே! எழுந்தே வரலை. ஒனக்காக ஒன் மாதிரி வேஷம் போட்டுக்கிண்டு
நான்தான் பாலை வாங்கி உள்ளே வெச்சேன். அவன் ஒண்ணும் தப்புப்
பண்ணிடலை. நீயும் ஒண்ணும் தப்புப் பண்ணல்லை. நான்தான் திருட்டுத்தனம்
பண்ணியிருக்கேன்!"
நடந்தது இதுதான். கிராமம் கிராமமாக ஸஞ்சரித்து வந்த பெரியவாள் முதல்
நாள் இரவில் மேனாவில் ரிஷிவந்தியம் பக்கமாக வந்திருக்கிறார். பல்லக்குத் தூக்கும்
போயிக்கள் நெடுநேரம் ஸுமந்து வந்து விட்டதால், இரவு இரண்டாம்
ஜாமமாயிருக்கலாம், அப்போது அவர்களைக் கிராம வெளி எல்லையிலேயே ஓரமாக
ஒரு மரத்தடியில் 'ஸவாரி கட்ட'ச் சொல்லிவிட்டு (அதாவது மேனாவை இறக்கி
வைக்கச் சொல்லிவிட்டு) உறங்கப் போகுமாறு ஸ்ரீசரணர் பணித்தார். தாமும் வழக்கம்
போலவே மேனாவுக்குள் முடங்கிக் கொண்டார். பாட்டியம்மாளின் வீட்டுக்கு வலப்புறத்தில்
அம் மரத்தடி இருந்தது.
விடிவதற்கு முஹூர்த்த காலம் முன்பு பாட்டியம்மை வாசற்கதவின் பழைய
தாழ்ப்பாளைத் திறக்கும் 'கிறீச் கிறீச்' கேட்டது. இரவு மூன்று - மூன்றரைக்கே
துயிலெழுந்துவிடும் பெரியவாள்தான் அதை மேனாவிலிருந்தே கேட்டுக் கொண்டது.
அம்மையார் வாசலில் வந்து எட்டிப் பார்த்து விட்டுப் பால்காரன் வராததால்,
தனக்குத்தானே பேசிக்கொள்ளும் ஸ்பாவப்படி அவனுக்கு அஷ்டோத்தர சத
அர்ச்சனை பாடிவிட்டு உள்ளே போனாள். அடுத்து வாசற்கதவின் 'கிறீச்' எழாததை,
அதாவது பாட்டியம்மை, கதவைச் சாத்தவில்லை என்பதைக் கவனம் கொண்டார்,
எந்தச் சிறிய விஷயத்தையும் கவனிக்கத் தவறாத மேனா மேலவர்.
வீட்டின் பின்புறத்திலிருந்து, நிலத்தோடு பதிந்துவிட்ட உளுத்த கதவைத் திறப்பதன்
'மதுரஸ்வர'ங்களை அடுத்தாற்போல் ஸுப்ரபாத கீதமாக அம் மேலவர் கேட்டுக்
கொண்டார். பாட்டியம்மை கொல்லைப்புறம் செல்வதைப் புரிந்து கொண்டார். சில
நிமிஷங்கள் ஆகியும் ஸுப்ரபாதம் 'ரிபீட்' ஆகாததால் அந்தக் கதவையும் சாத்தாமலே
பாட்டியம்மாள் வீட்டுக்குள் திரும்பியிருக்கிறாள் என்பதையும் கவனம் கொண்டார்.
பின்னரே பால்காரர் வந்தார். பன்முறை குரல் கொடுத்துப் பார்த்தார்.'பாவம், பாட்டி
தூங்கிப் போய்விட்டாள்' என்று ஸ்ரீசரணர் புரிந்துகொண்டார்.
நெஞ்சில் அருள் அரும்பியது. அதில் குறும்பும் கலந்து குதூஹலிக்க எண்ணினார்.
அவருடைய சூழ்ச்சித் திட்டத்திற்கு வசதியாக மேனா மூலையில் வெள்ளைச்
சால்வையொன்றிருந்தது. அதை எடுத்துத் தலையோடு கால் நன்றாக முக்காடிட்டுப்
போர்த்திக் கொண்டு மேனாவிலிருந்து வெளிவந்தார்.
சற்றுத் தொலைவில் போயிக்கள் நித்ராதேவியின் அணைப்பிலிருந்து வெளிவராது
கிடந்ததும் அவருக்கு வசதியாயிற்று. இருள் மூட்டம் விலகாத அவ் வேளையில் அடி
மேல் அடி வைத்துப் பாட்டியம்மை வீட்டுப் புறக்கடை வந்து, குட்டிச்சுவர் ஏறிக்
குதித்து - ஆம், திட்டு ஸம்ஸ்காரத்தில் மிச்சம் மீதி வைக்காமல்தான்! - உள்ளே
தோட்டப்புறத்தில் இறங்கி, திறந்தேயிருந்த ஸுப்ரபாதக் கதவைத் தாண்டி
வீட்டினுள்ளேயே பாதம் பதித்தார். பின்புற ரேழி வழியாக முற்றத்தண்டை வந்தார்.
பக்கத்தில் அடுக்களை வாசலில் காலிப் பால் பாத்திரமிருந்தது. அதை எடுத்துக்
கொண்டு, கூடத்து மூலையில் இரண்டாம் தூக்கம் போட்டுக் கொண்டிருந்த
பாட்டியம்மாளை 'கப்சிப்' என்று கடந்து, வஸ்திரத்தை மீண்டும் நன்றாக இழுத்துப்
போர்த்திக் கொண்டு வெளி வாசலுக்கு வந்தார். பால் பாத்திரத்தைத் திண்ணையில்
வைத்தார்.
பாட்டாளிப் பால்காரருக்கு பால் வாங்குபவரை ஏறிட்டுப் பார்க்க எங்கே
நேரமிருந்தது? அந்த இருள் மூட்டத்தில் ஜகத்குரு ஸ்ரீ சந்திரசேகரேந்திர ஸரஸ்வதி
சங்கராச்சார்ய ஸ்வாமிகள் ஒரு ஏழைப் பாட்டியம்மையாக வேஷமிடுவார் என்று
அவர் சொப்பனத்திலேனும் எண்ணியிருப்பாரா என்ன? கொண்டு வந்திருந்த கைப்
பாலைப் பாத்திரத்தில் ஒரே கவிழாகக் கவிழ்த்து விட்டு நடையைக் கட்டினார்.
போலிப் பாட்டியம்மை அடுக்களை வாயிலில் பாலை வைத்து விட்டு மீண்டும்
மேனாவுக்கு ஏகி, தமது நகைச்சுவை நாடகத்திற்குப் பாட்டியம்மாள் எப்படி அடுத்த
காட்சி அமைக்கப் போகிறாளென்று எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். அக்காட்சிதான்
பார்த்துவிட்டோமே!
கண்ணன் பாலைத் திருடி விட்டுத் திட்டு வாங்கினான்.
திருட்டுத்தனமாகப் பாலை வாங்கி வைத்துப் பாட்டியம்மைக்குச்
இவரோ சேவைசெய்துவிட்டு, அந்தக் கண்ணன் கூட வாங்காத 'க-போகிற'
திட்டை வாங்கிக் கட்டிக் கொண்டு, தானே திட்டுக்கு உரிமையாளன்
என்று திட்டியவளிடமும் பெருமையாகத் தெரிவித்துக் கொள்கிறார்.
விஷயமறிந்த பாட்டியம்மை விலவிலத்து விட்டாள்.
'எப்பேர்ப்பட்ட ராஜோபசார - தேவோபசாரத்துடன் வரவேற்கப்பட
வேண்டியவர், எளியராகத் தன் வீடு முழுதும் பாதம் பதித்து, ஐயோ, இந்த
அவலப் பிண்டத்திற்காக பால் வாங்கி வைத்துப் போயிருக்கிறார்? அந்த
தெய்வத்தை என்ன வார்த்தை சொல்லி விட்டோம்?"
மன்னிப்பு கேட்கக் கூட வராமல் உளறிக் கொட்டி, கண்ணீரைக் கொட்டிக்
கொண்டு நிற்கும் பாட்டியிடம் ப்ரஸன்னமுகராக ஸ்ரீசரணர், "நீ சொன்னது
திட்டேயில்லே! நெஜத்தைத்தான் சொன்னே! நான் போறது கட்டேலதானே?
கட்டைப் பல்லாக்குலதானே ஊர் ஸுத்தறேன்? நடந்து போறச்சேயும் பாக்குறடுக்
கட்டையிலேதானே போறேன்?" என்றார். அவளுடைய வசவுக்கும் மெய்ம்மை
கூட்டி, பாஷ்யம் செய்தார், வைதாரையும் வாழவைக்கும் வள்ளற்பிரான்.
Source: Ra. Ganapthy's "கருணைக் கடலில் சில அலைகள்"
கட்டேல போறவன் is a highly derogatory phrase used against a person. Its
literal meaning is "one who is being carried to his funeral pyre". It appears
that this phrase used to be heard in some rural communities in earlier times.